Lidion is gek op natuur, theater, kringloopwinkels en pasta.
Ze is artistiek leider en actrice bij haar eigen theatergezelschap Heer Otto, toert door heel het land met haar voorstellingen en woont samen met Teun en dochter Alena.
Lidion en Alena
En als ze nog tijd over heeft is ze is ook nog fanatiek Makkelijke Moestuinster.
Daar schrijft ze over:
Moestuinieren zit in ons bloed
Bij mijn neef hangt een foto in de gang. Daarop houdt hij trots een reuzen pompoen vast - samen met mijn opa.
Het moestuinieren zit in ons bloed. Als kind had ik altijd een klein stukje moestuin. Ik deed er van alles, maar echt succesvol was het waarschijnlijk niet. Ik sta nergens op een foto met een reuzenpompoen ;-).
Een tuin met huis
Zes jaar geleden kochten Teun en ik een tuin met huis. Of liever gezegd: hij kocht een huis met tuin en ik andersom. Ik viel als een blok voor de ruime achtertuin.
Terwijl Teun aan de driejarige verbouwing binnen begon, begon ik aan mijn droommoestuin. Zodra ik geen schroevendraaier hoefde vast te houden of iets moest verven, verdween ik naar buiten.
Ik zag het helemaal voor me: eindelijk mijn eigen groenten verbouwen, biologisch eten uit eigen tuin, lekker wroeten in de aarde. Perfect.
Hmmmm.
In plaats van sla te plukken, plukte ik op een avond 120 slakken van de paden af. Meer zelfs, want na 120 stopte ik met tellen. En een uur later ving ik er nog een stuk of 80.
Zowel de verbouwing als mijn moestuin schoten niet op.
Dit moest toch makkelijker kunnen? Wie redt mij?
Mijn moeder. Zij schoof het eerste boekje van Jelle onder mijn neus: “Misschien is dit iets voor je?” “Thanks mam!” 😀
Even later: “Teun, schat…heb je nog wat tijd over? Ik zou graag, nou ja, uh…4 bakken willen? De liefde gaat door de maag, toch?”
Moestuinbakken op poten: minder bereikbaar voor slakken
En zo begon mijn Makkelijke Moestuin avontuur.
Vrienden kochten ook de Makkelijke Moestuin en ik deed twee van mijn bakken met liefde kado aan mijn moeder en mijn beste vriend. Het Makkelijke Moestuinvirus spreidde zich al snel uit.
De jongste generatie
Alena, nu 2 zomers jong, werd geboren. En ja hoor: het zit ook in haar bloed.
Alena aan het water geven
Alena is gek op tomaten. En ja: ze schept met alle plezier mijn net ingezaaide vakjes om.
Maar intussen kan ze zelf gieters pakken, aardbeien vinden, tomaten en sla plukken.
En als ze een slak ziet, roept ze heel hard “Nee, mag niet opeten. Is van Alena”.
Eindelijk: mijn droom
Deze zomer was het zover. Na zes jaar verbouwen was het laatste project van de verbouwing klaar - de WC. Pfffff.
Ha, nu was de grote tuinverbouwing aan de beurt. Waar ik altijd al droomde: een KAS. Alleen al omdat er minder slakken binnen komen en alles er beter in schijnt te groeien. En als het regent kan ik ook binnen genieten van planten. HEAVEN!
En nu?
De zomer is voorbij, de eerste voorstellingen zijn gespeeld en ik zit in mijn kas. Het is gelukt.
De kas staat net, nog helemaal leeg
Vol enthousiasme lees ik het nieuwe boek “Onder Glas”. Oeps, dat moestuinieren in de kas is een heel ander verhaal. Volgens de enthousiaste gepensioneerde schrijver kost een kas gemiddeld 10-15 uur per week.
"Ehhh … dit moet toch makkelijker kunnen? Wie redt mij?"
